Roelof heeft zich via de boeken van de grijze jager naar een van mijn favoriete verhalenvertelsters Robin Hobb gelezen.
En daar waar ik me kan verheugen vanwege haar net uitgekomen nieuwe boek over Fitz maakt Roelof bladzijde voor bladzijde kennis met deze hoofdpersoon.
Hij heeft net het eerste deel Moordenaarsleerling uitgelezen. Ik leg nu het tweede deel voor hem klaar. Ik blader langs de bekende verhalen en lees dan voorin die woorden die vandaag voor me bedoeld zijn:
"Wat moet ik dan doen?"
Burrich reageerde verrast, alsof hij gewekt was uit een dutje. 'Wat we hebben gedaan. Wachten. Eten. Rusten. Er je gemak van nemen. En maar zien wat er gebeurt. Is dat zo verschrikkelijk?'
Ik negeerde die vraag. 'En als ik niet beter word? Als alles zo blijft, en ik elk moment last kan krijgen van trillingen of een toeval?'
Het duurde even voordat hij antwoord gaf. 'Leer er mee leven. Veel mensen moeten met ergere dingen leven. De meeste tijd ben je helemaal in orde. Je bent niet blind. Je bent niet verlamd. Je hebt je verstand nog helemaal bij elkaar. Stop jezelf te beoordelen aan de hand van wat je niet kunt. Waarom denk je niet eens na over alles wat je nog hebt behouden?'
Wat ik heb behouden? Behouden? Mijn woede ontvlamde weer
..
[heel veel beklag en razernij]
'Wat vindt u dat ik moet doen?' Vroeg ik nederig. Noch de vraag, noch die nederigheid ging mij gemakkelijk af.
'Genezen,' antwoordde hij na een paar tellen 'neem de tijd om te genezen. Dat kan niet worden geforceerd.'
Neem de tijd.
Tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten