Medicatie..
Wanneer je medicijnen nodig hebt om weer lucht te krijgen in het leven is dat geen sinecure. Het is geen gemakkelijke stap om met medicatie te beginnen. Niet alleen vanwege je mogelijke afkeer van -alle- medicatie, maar ook omdat je heel erg sterk moet zijn om ze te blijven gebruiken.
De bijwerkingen zijn namenlijk geen pretje en daar weet ik het nodige van.
Helaas duurde het bij mij een hele tijd voordat er eindelijk een antidepressivum aansloeg.
Wanneer je begint met medicatie begint het circus van bijwerkingen meteen. Het effect echter, laat 4 tot 6 weken op zich wachten. Daarna weet je of het 'iets' doet en kan er gekozen worden voor ophoging van de dosering, het nog een tijdje doorgebruiken om te merken wat het doet of dat er toch naar een ander middel moet worden gekeken. Waarbij het hele circus weer opnieuw begint. Als je al dan niet besluit sowieso te stoppen. En bijwerkingen van de stopzetting krijgt.
Waarbij ik een andere keer nog wel iets wil vertellen over hoop en over angst.
Medicatie maakt je niet gelukkig, het maakt je
minder ongelukkig. Alsof je van zwaar in de min weer enigszins in neutraalstand kan komen te staan.
Ik barst van de bijwerkingen en de een is nog minder leuk dan de andere. Een van de ergste bijwerkingen waar ik last van heb is tinnitus. Een intens gepiep in mijn rechteroor. Altijd. Voor wie durft:
dit is mijn piep. Dag en nacht.
Verder ben ik reuzeveel aangekomen, maakt de medicatie me extra moe en krijg ik gratis nog een aantal andere kleinigheidjes erbij.
Als je al geen depressie zou hebben, dan.. juist.
En toch....
Toch is het altijd nog beter dan heel ernstig depressief zijn.
Mijn psychiater vindt nog steeds - samen met mij - dat de bijwerkingen te prevaleren zijn boven de ernst van de anders aanwezige ziekte. Omdat zaad nu eenmaal alleen kan ontkiemen wanneer er voeding uit de bodem kan worden gehaald. Verdorde grond levert geen vruchtbare bodem.
De staat van
minder ongelukkig zijn is nodig om
vervolgens ook de andere therapien een kans van slagen te geven.